Welcome to Cheryl Roumen’s website!
Here you can find publications, stories, poetry and pictures on Care and Curiosity. Enjoy your time here, Cheryl.
Shadow has fallen upon me
Shadow of I shape I don’t know
Here it covers like a blanket
Here it is a bit more cold
In the shade I see the beauty
In the shade I see your light
Shadow has fallen upon me
Shadow transforms in time
Here I observe your art
Here I feel your protection
In the shade I see you transcent
In the shade you go where I can’t follow
In loving memory of my sister Pamela Roumen ♡
Every year, King Winter makes room for Sister Spring. In doing so, the cherry blossoms start to bloom, symbolizing a time of renewal, the fleeting nature of existence, the impermanence of beauty, the essence of the moment. Japan is famous for it’s cherry blossoms (“sakura”) bloom, which was recorded to be the earliest since 1200 years last week and are mostly cultivated trees with non-edible cherries. More close to home, I decided to visit the cherry tree in our meadow. Upon visiting the tree in full bloom, I heared zooming sounds all around me. Looking upwards, I saw hundreds, thousands of blossoms, waiting to be fertilized by bees. Upon hearing the zooming sounds, I could not prevent myself from testing my hearing senses. “Where is the bee?” Finding the bee, took me me a couple of seconds. However, keeping track of the bee, took a little bit more effort. The zooming sounds turned out to be originating from bumble-bees, who have a typical non-linear way of flying.
Persons who know me, know that I’m quite in for a challenge. Thus, I set myself a new one! Let’s catch the bumble bee in action, both fertilizing the cherry blossom as well as flying over the grasslands. The first one, was quite easy, but the latter took me at least an hour. It must have been a crazy sight…A women with her old winter jacket and hat on, looking through her camera with zoom lens, walking through the grass and going from left to right making pictures and talking to the bee: “Almost, stay still”. The result? Over 50 pictures of gras and blurry bees, but…also a few that are quite nice.
In addition, I made a video of an exhausted buff-tailed bumble-bee on the ground, wiggling with his body. It made me smile. Shake that boody:”Wiggle, wiggle”.
**********************************************
Elk jaar maakt Koning Winter plaats voor Zuster Lente. De kersenbloesems beginnen te bloeien en een tijd breekt aan van vernieuwing waarbij de kersenbloesem symbool staat voor de vluchtige aard van het bestaan, de vergankelijkheid van schoonheid, de essentie van het moment. Japan staat bekend om zijn kersenbloesems (‘sakura’), die vorige week de vroegste bloei kende sinds 1200 jaar. De Japanse kersenbomen zijn veelal gecultiveerde bomen met niet-eetbare kersen. Dichter bij huis besloot ik de kersenboom in onze wei te bezoeken. Toen ik de boom in volle bloei bezocht, hoorde ik overal om me heen zoemende geluiden. Toen ik naar boven keek, zag ik honderden, duizenden bloesems, wachtend op bevruchting door bijen. Bij het horen van de zoomgeluiden kon ik het niet laten om mijn gehoor te testen. “Waar is de bij?” Het vinden van de bij kostte me een paar seconden. Het kostte echter wat meer moeite om de bij in de gaten te houden. De zoemende geluiden bleken afkomstig te zijn van hommels, die een typische, niet-lineaire manier van vliegen hebben.
Mensen die mij kennen, weten dat ik van een uitdaging hou. Dus, stelde ik mezelf een nieuwe! Laten we de hommel in actie vastleggen, zowel bij het bevruchten van de kersenbloesem als bij het vliegen over het gras. De eerste was vrij gemakkelijk, maar de laatste kostte me zeker een uur. Het moet een gek gezicht zijn geweest … Een vrouw met haar oude winterjas en muts op, kijkend door haar camera met zoomlens, lopend door het gras en van links naar rechts foto’s makend en tegen de bij pratend: “Bijna, blijf stil”. Het resultaat? Meer dan 50 foto’s van gras en wazige bijen, maar… ook een paar die aardig zijn gelukt.
Daarnaast heb ik een video gemaakt van een uitgeputte aardhommel op de grond, wiebelend met zijn lichaam. Ik moest erom lachen. Schudden met die billen: “Wiggle, wiggle”.
Every day we say goodbye. Goodbye to that day that will never come back. Goodbye to people and things that we no longer see and time that we can no longer turn back. Usually we don’t think about it that much. It is only when we have to say goodbye to people and things that we have had in our vicinity for a long time that it is difficult for us to say goodbye. At that point, it seems as if the ‘certainty’ is being taken from us. The things and the people we assume will be there the next day. Yet, it is not different than usual. Today I say goodbye to something familiar …. Tomorrow it’s your turn … And the day after tomorrow someone else says goodbye. Fortunately, we also welcome new things and people every day. Those who cannot replace what we have lost, but who have their own special value.
These days I say goodbye to my right breast. It is so well known that I can hardly imagine what it would be like to live without it. I make beautiful memories so that I can look back on them later and I look forward to the new things and people that I will meet in my life.
Written on February 3, 2018, two weeks before my mastectomy.
***********************************************
Iedere dag nemen we afscheid. Afscheid van die dag die nooit meer terug komt. Afscheid van mensen en dingen die we niet meer terug zien en tijd die we niet meer kunnen terugdraaien. Meestal staan we er niet zo bij stil. Pas als we afscheid moeten nemen van mensen en dingen die we lange tijd in onze nabijheid hebben gehad, valt het afscheid ons zwaar. Op dat moment lijkt het alsof de ‘zekerheid’ van ons wordt afgenomen. Datgene en diegenen waarvan we uitgaan dat ze er de volgende dag ook weer zullen zijn. Toch is het niet anders dan anders. Vandaag neem ik afscheid van iets bekends….Morgen bent u aan de beurt…En overmorgen een ander. Gelukkig heten we ook iedere dag weer nieuwe dingen en mensen welkom. Zij die niet kunnen vervangen wat we kwijt zijn, maar wel hun eigen speciale waarde hebben.
Deze dagen neem ik afscheid van mijn rechter borst. Het is zo bekend dat ik me haast niet kan voorstellen hoe het is om zonder te leven. Ik maak mooie herinneringen zodat ik er straks op kan terugkijken en ik kijk uit naar de nieuwe dingen en mensen die ik in mijn leven nog ga tegenkomen.
Geschreven op 3 Februari 2018, twee weken voor de borstamputatie.
You may not be as supple as you used to be and you may become bald or the first gray hairs appear, but in general the aging sets in almost unnoticed. Perhaps just as well, otherwise we would be less able to enjoy birthdays and other celebrations and the pleasant circumstances that go with them.
At times we are aware that we are aging and are only part of a cycle. For example, my daughter spoke to me this morning with glittering eyes and asked, “Mom, do you want to hear the story of the gift of the Nile?” Sure I did. There was an explanation of flooding, fertile soil and irrigation …. I could only smile while listening. Decades ago I spoke to my parents in a similar way and told them about the peristaltic movements of the intestinal tract. Now, it is my turn as a parent to listen to my daughter’s newly acquired knowledge.
I am getting older and my daughter is the new generation. I am heading for my (late) summer days knowing that the spring of young people refreshes and renews. She leaves me with information and I channel and irrigate. The Nile inundates and therefore brings fertile soil for a new beginning.
Written on October 31, 2017.
**********************************************
Misschien ben je niet meer zo soepel als dat je was en misschien word je kaal of komen de eerste grijze haren tevoorschijn, maar over het algemeen doet de veroudering bijna onbemerkt zijn intrede. Wellicht maar goed ook, anders zouden we minder kunnen genieten van verjaardagen en andere feestvieringen en de fijne omstandigheden die daarbij horen.
Op sommige momenten zijn we er wel bewust van dat we verouderen en slechts onderdeel zijn van een cyclus. Zo sprak mijn dochter me vanochtend met glinsterogen aan en vroeg: “Mam, wil jij het verhaal horen van de gift van de nijl?” Tuurlijk wilde ik dat. Er volgde een uiteenzetting over overstroming, vruchtbare grond en irrigatie….Ik kon tijdens het luisteren alleen maar glimlachen. Tientallen jaren geleden heb ik mijn ouders op net zo’n wijze aangesproken en verteld over de peristaltische bewegingen van het darmkanaal. Nu, is het mijn beurt om als ouder te luisteren naar de net opgedane kennis van mijn dochter.
Ik word ouder en mijn dochter is de nieuwe generatie. Ik steven af op mijn (na)zomerdagen wetende dat de lente van jongeren verfrist en vernieuwd. Zij overlaat me met informatie en ik kanaliseer en irrigeer. De Nijl overstroomt en brengt juist daardoor vruchtbare grond voor een nieuw begin.
Geschreven op 31 Oktober 2017.
Side effects are omnipresent. I don’t say too much about it. “Don’t complain but carry” is a saying. Nevertheless, side effects can stimulate your creativity and flexibility and there are also side effects that are not necessarily troublesome.
One side effect of the dexamethasone is also called ‘sensations’ by oncology nurses. During chemo, dexamethasone is injected intravenously, a medicine against nausea and inflammation. The dexa gives you tingling in your vagina that lasts for half a minute. A very special experience that could be quite pleasant in a different setting 😁. Recently, there was a 70-year-old couple whose woman got chemo and therefore also dexa. After a while she suddenly made the groaning sound: “oehhh ……. oehhhh”. Her husband looked at her with wide eyes. Then he turned to the nursing staff: “Do you have anything for at home?” For those who now think that in the morning when I take dexa I also ‘enjoy’ sensations, unfortunately …. it does not work with pills, only with the intravenous version.
Written on October 26th 2017, after the 4th chemotherapy with adriamycine/cyclofosfamide.
Bijwerkingen zijn alom aanwezig. Ik zeg er niet al te veel over. “Niet klagen maar dragen” zegt men wel eens. Toch kunnen bijwerkingen je creativiteit en flexibiliteit stimuleren en zijn er ook bijwerkingen die niet per se lastig zijn.
Een aparte bijwerking van de dexamethason wordt door de oncologieverpleging ook wel ‘sensations’ genoemd. Tijdens de chemo wordt dexamethason intraveneus ingespoten, een middel tegen de misselijkheid en ontstekingen. Van de dexa krijg je tintelingen bij je vagina die een half minuutje aanhouden. Een hele aparte ervaring die best prettig zou kunnen zijn in een andere setting 😁.
Laatst was er een echtpaar van 70 waarvan de vrouw chemo kreeg en dus ook dexa. Na een tijdje maakte ze plots het kreungeluid:” oehhh…….oehhhh”. Haar man keek haar met grote ogen aan. Vervolgens richtte hij zich tot de verpleging:”Heeft u ook wat voor thuis?”
Voor diegenen die nu denken dat ik in de ochtend als ik dexa slik ook zo ‘geniet’ van sensations, helaas….het werkt niet bij pillen, alleen bij de intraveneuze versie.
Geschreven op 26 Oktober 2017, na de 4e adriamycine/cyclofosfamide (AC)-kuur.
Both in POP music and in the bee kingdom, the queen bee (Queen B. is Beyoncé’s nickname) is doing well. She produces extensive offspring and lets the workers do the cleaning work and get the nectar so that she can do her only job. For the past few days of chemo, I have felt just like the Queen Bee; all around me hard work was done: cooking, tidying up, ironing, washing, while I only had to deal with one task, namely getting better. That was of course a luxurious position that I could also use very well. I was taken care of, slept for hours and put all my energy into that one task. Now that the task is almost over, I only notice that the life of the queen is a sequence of day and night rhythms. Without direct contact with the outside world she is dependent on others and she lives almost without variety … The variety that can give her life so much content and enrichment. After a few days of living as Queen Bee, I am now looking forward to living as a worker again, to seek adventure and to give substance to my existence. I’m excited!
Written 18 September 2017, after the second chemo)
***********************************************
De afgelopen chemo – dagen voelde ik me net als de Queen Bee; overal om me heen werd hard gewerkt: gekookt, opgeruimd, gestreken, gewassen, terwijl ik me maar met één taak bezig hoefde te houden, nl. beter worden. Dat was natuurlijk een luxe positie die ik ook heel goed kon gebruiken. Ik heb me laten verzorgen, heb uren geslapen en heb al mijn energie in die ene taak gestoken.
Zowel in de POP – muziek als in het bijenrijk heeft de bijenkoningin (Queen B. is de bijnaam van Beyoncé ) het goed voor elkaar. Ze zorgt voor omvangrijk nageslacht en laat de werksters het schoonmaakwerk doen en de nectar halen zodat zij haar enige taak kan vervullen
Nu die taak voor deze kuur er weer bijna opzit, merk ik pas dat het leven van de koningin een aaneenschakeling is van dag- en nachtritmes. Zonder direct contact met de buitenwereld is ze afhankelijk van anderen en leeft ze vrijwel zonder afwisseling…De afwisseling die haar leven zoveel inhoud en verrijking kunnen geven. Na een paar dagen leven als Queen Bee kijk ik nu uit om weer te leven als werkster, om het avontuur op te zoeken en inhoud te geven aan mijn bestaan. Ik heb er zin in!
(Geschreven 18 September 2017, na de 2e chemo)
Enjoyed a wonderful, relaxing bath tonight. Washed my hair, dipped by body in the water and read pieces from a magazine. When I went through my hair again, my hands were full of small hairs…….swallow 😣. You know this moment will come, you have prepared for it, but when the moment comes, it still is a though moment. I have not tried to wash my hair gently. It makes no difference. I just surrendered to the moment. They are going now, only to grow back on later. A phase in which your belief in “the beauty within” is tested. Clumps of hair down the sink along with the shampoo. I followed them as they slowly disappeared. There they go…..
(Written Sept 9, 2017 after 1th breast cancer chemotherapy)
**********************************************
Vanavond genoten van een heerlijk, ontspannend bad. Mijn haren gewassen en lekker mijn lichaam ondergedompeld en stukken uit een tijdschrift gelezen. Toen ik nog eens door mijn haren ging zaten mijn handen vol met kleine haren………slik 😣
Je weet dat het moment komt, je hebt je erop voorbereid, maar als het moment daar is blijft het slikken. Ik heb niet geprobeerd om zachtjes te wassen. Dat heeft toch geen zin. Ik heb me maar overgegeven aan het moment. Ze gaan er nu af om er straks weer aan te groeien. Een fase waarin je geloof in de ‘schoonheid van binnen’ op de proef wordt gesteld. Bosjes haren samen met de badedas door de gootsteen. Ik heb ze nagekeken. Daar gaan ze….
(Geschreven 9 Sept 2017 na de 1e chemokuur voor borstkanker)
Have you ever felt you wanted to do something but you kept postponing it? Well, this is how it was for me on starting writing and setting up this blog. I’ve always loved to write and did so by making poems and short stories that I shared with family and friends. Three years ago, several people told me that they loved reading my stories during my breast cancer treatment and that I should be doing something with this gift. My first response was: “But what should I write about? I don’t have one area of expertise that I can share with the world.” More recently, I’ve come to know that Emilie Wapnick calls the fact that some of us do not have one true calling: the multipotentialites in her TEDx talk. She advocates to embrace the different areas you love to develop yourself in because it reinforces how you are wired.
To me, seeing the TEDx was a wake-up call. While I tried to be a specialist in the area of radiation oncology research, I now realize that I have neglected several other passions that are part of me. So, after some deliberation, I thought of a website as a central point where I can share my stories, pictures and poetry on Care, Cancer, Compassion and Curiosity. I will call it C-time, referring to my passions and the first letter of my name.
My blogs are written in English and Dutch and vary from topic. You can expect philosophical elaborations, interesting observations and topics that include, among others, science, health care, cancer treatment, running and travel. I will start with posting some of the stories I wrote in the last three years. I’m excited to start! I hope you will enjoy your time here.
#science, #cancer, #art
***********************************************
Heb je wel eens van die momenten gehad dat je iets wilde doen, maar dat je het toch bleef uitstellen? Nou, zo was het voor mij om deze blog te starten. Ik heb altijd graag geschreven en deed dat ook regelmatig door stukjes en gedichten te schrijven die ik deelde met familie en vrienden via whatsapp. Drie jaar geleden, toen ik borstkanker had, vertelde meerdere mensen mij dat ze het fijn vinden om mijn verhalen te lezen en dat ik er iets mee zou moeten doen. Mijn eerste reactie was:”Maar waar zou ik dan over moeten schrijven? Ik heb niet één expertisegebied.” Recentelijk leerde ik van Emilie Wapnicks TEDx dat er mensen zijn die niet één specifieke roeping hebben, maar meerdere. Zij noemt ze “multipotentialites”. Zij benadrukt hoe belangrijk het is om jezelf te ontwikkelen in de gebieden die je leuk vindt, omdat je zo bent.
Voor mij was de TEDx een wake-up call. Terwijl ik geruime tijd aan het richten ben op oncologie onderzoek en innovatie, heb ik mijn andere passies verwaarloosd. Aldus, na wat overdenkingen, heb ik de knoop doorgehakt en ben ik gestart met een website waar ik mijn verhalen, foto’s en gedichten kan delen over Zorg, Kanker, maar ook over mededogen en de verbazing over onze Wondere Wereld. Ik noem de site C-time, vernoemd naar de eerste letter van mijn naam (Cheryl).
Mijn blogs zijn geschreven in het Engels en Nederlands en variëren van onderwerp. Je kunt filosofische gedachten en opvallende observaties tegenkomen en onderwerpen over wetenschap, zorg, kanker, hardlopen en reizen. Ik zal starten met het posten van blogs die ik in de afgelopen drie jaar heb geschreven. Ik ben enthousiast om te beginnen en ik hoop dat je veel plezier beleefd aan de website!
#wetenschap #kanker #zorg #fotografie #gedichten
Welcome to Cheryl Roumen’s website!