Thumbs up 👍/ Duim omhoog

This morning I woke up early to go for my endurance run. It was already warm and on my way I only encountered some fellow bicyclists and runners. While running, my mind often drifts off. This time I thought of my goal: The Rotterdam marathon. I thought of the journey towards that goal and all the hardship that must be endured to reach it. For me, it’s about pushing my boundaries. I know the journey will be hard; I don’t have an athletic figure yet and I am still experiencing side effects of cancer treatment hampering my performance, but at least I will give it a serious attempt. Whether I will reach my goal or not, one thing is clear. I will never forget the support of people during difficult times. When I reached a steep hill today, out of breath and sweating, a couple of cyclists who were resting gave me a thumbs up. I smiled, gave a thumbs up back and enjoyed the remaining run. When it’s going to get though, the though keep going! But even better with support! So here is to all the people on the way showing interest, clapping their hands, smiling, waving and showing a thumbs up: A big thank you!!! You make a difference!

**************************************

Vanmorgen stond ik vroeg op om mijn duurloop te gaan doen. Het was al warm en onderweg kwam ik alleen nog wat medefietsers en lopers tegen. Tijdens het hardlopen dwalen mijn gedachten vaak af. Deze keer dacht ik aan mijn doel: de marathon van Rotterdam. Ik dacht aan de reis naar dat doel en alle ontberingen die moeten worden doorstaan om het te bereiken. Voor mij gaat het om het verleggen van mijn grenzen. Ik weet dat de reis moeilijk zal zijn; Ik heb nog geen atletisch figuur en ervaar nog steeds bijwerkingen van de kankerbehandeling die mijn prestaties belemmeren, maar ik ga het in ieder geval serieus proberen. Of ik mijn doel zal bereiken of niet, één ding is duidelijk. Ik zal de steun van mensen in moeilijke tijden nooit vergeten. Toen ik vandaag buiten adem en zwetend een steile heuvel bereikte, gaven een paar fietsers die aan het rusten waren me een duim omhoog. Ik glimlachte, stak mijn duim omhoog en genoot van de resterende run. "When it's going to get though, the though keep going!" Maar nog beter met ondersteuning! Dus hier is aan alle mensen die onderweg interesse tonen, in hun handen klappen, glimlachen, zwaaien en een duim omhoog laten zien: heel erg bedankt!!! Jij maakt het verschil!